خیابون جمهوری

هر چه بیشتر زندگی کنیم، تجربه تروما اجتناب ناپذیرتر است. تروما پاسخی است به یک رویداد عمیقاً ناراحت کننده یا آزاردهنده که توانایی فرد را برای کنار آمدن تحت تأثیر قرار می دهد، باعث احساس درماندگی می شود، احساس خود و توانایی آنها را برای احساس طیف گسترده ای از احساسات و تجربیات کاهش می دهد.

تروما تبعیض قائل نیست و در سراسر جهان فراگیر است. یک نظرسنجی جهانی بهداشت روان که توسط سازمان بهداشت جهانی انجام شد نشان داد که حداقل یک سوم از بیش از 125000 نفری که در 26 کشور مختلف مورد بررسی قرار گرفتند، تروما را تجربه کرده اند. زمانی که گروه به افرادی که اختلالات اصلی را طبق تعریف DSM-IV (طبقه بندی موجود در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش چهارم) تجربه می کردند، محدود شد، این تعداد به 70 درصد افزایش یافت. اما این اعداد فقط مربوط به آسیب هایی است که گزارش شده است. تعداد واقعی احتمالاً بسیار بسیار بیشتر است.



در حالی که هیچ معیار عینی برای ارزیابی اینکه کدام رویداد باعث علائم پس از ضربه می شود وجود ندارد، شرایط معمولاً شامل از دست دادن کنترل، خیانت، سوء استفاده از قدرت، درماندگی، درد، سردرگمی و/یا از دست دادن است. این رویداد نیازی به افزایش سطح جنگ، بلایای طبیعی یا حمله شخصی ندارد تا عمیقاً یک شخص را تحت تأثیر قرار دهد و تجربیات آنها را تغییر دهد. موقعیت های آسیب زا که باعث علائم پس از ضربه می شوند از فردی به فرد دیگر کاملاً متفاوت است. در واقع، تروما بسیار ذهنی است و مهم است که در نظر داشته باشیم که بیشتر با واکنش آن تعریف می شود تا محرک آن.

پیشنهاد فیلم: دانلود فیلم عزیز بانگرا برقص با دوبله فارسی